Meta Medical Ethics: Filozoficzne podstawy bioetyki

Zainteresowanie etyką medyczną wynika z wielu źródeł, a każda grupa interesu wnosi do dyskusji o etyce swoją własną perspektywę i program, aw niektórych przypadkach także własny język lub żargon. Określenie podstaw i podstawowych pojęć etyki medycznej jest zatem atrakcyjnym sposobem na znalezienie wspólnej płaszczyzny porozumienia i zrozumienia, a także może prowadzić do spokojniejszego życia obywatelskiego. Filozofia, przynajmniej od czasów klasycznego dzieła Kanta na temat metafizyki moralności, była dyscypliną, której tradycyjnie przypisano zadanie wyjaśnienia fundamentów i ustanowienia wspólnej płaszczyzny. Tytuł tej kolekcji artykułów i komentarzy wpisuje ją w tradycję definiowania fundamentów. Ale tylko dwa z sześciu głównych artykułów są skierowane na podstawowe kwestie filozoficzne, a tylko 2 z 13 autorów to przede wszystkim filozofowie. Inne artykuły badają interakcje między bioetyką a prawem, religijną wersją komunitaryzmu, literatury i feminizmu. W każdym przypadku problemy fundamentalne nie są tak bardzo konceptualnymi blokami, ponieważ są to kwestie, które powstają, gdy praktyka medyczna krzyżuje się z innymi programami i potrzebami społecznymi. Treść tej książki sugeruje zatem zwrot w etyce lekarskiej od myślenia o podstawach filozoficznych w sensie klasycznym do myślenia o strukturze medycyny i strukturze społeczeństwa, w której należy ją praktykować. Ostateczny komentarz Allena Speighta recytuje główny sprzeciw wobec tradycji fundamentalizmu w etyce: nie określa zbioru konkretnych obowiązków wystarczających do działania. To, czego potrzebują osoby, które chcą poważnie podchodzić do etyki w praktyce, jest jaśniejszym opisem zasad pośrednictwa omówionych w eseju Raymonda Devettere a, wraz z konkretnymi przypadkami pokazującymi, w jaki sposób można je zastosować.
Trzy artykuły z tej kolekcji są doskonałymi przykładami nowego rodzaju fundamentalizmu. George Annas opisuje interakcje między prawem a bioetyką i twierdzi, że poprawa samostanowienia przez pacjentów nastąpiła jedynie dzięki staraniom prawników i komisji krajowych. Znacząca świadoma zgoda otrzymała niewielki wkład ze strony lekarzy. Annasza twierdzi, że komisje etyczne, ustanowione przez lekarzy w celu zwiększenia samostanowienia pacjentów, istnieją tylko po to, aby umożliwić lekarzom robienie tego, co chcą pacjentom. Chociaż ta krytyka jest wyraźnie hiperboliczna – i komentarz Johna Parisa pokazuje, że Annaas uważa, że prawo (sądy) nie są odpowiednie do podejmowania etycznych decyzji – Annas rzuca wyzwanie medycynie, by wykazać się moralną odwagą i przyjąć rolę powiernika (i w niektórych przypadkach wywrotową) poprzez obronę pacjentów prawa.
Doskonała praca Margaret Farley na temat feministycznej krytyki bioetyki jest wyraźnym dowodem na to, w jaki sposób perspektywa feministyczna może wpłynąć na etykę medyczną. Farley zaczyna od przeglądu wersji feminizmu i opowiada o tym, jak feministki koncentrują się na doświadczeniu kobiet, a nie na abstrakcyjnym rozumowaniu. Następnie podsumowuje niektóre z aktualnych danych dotyczących wpływu płci na lekarzy i pacjentów. Jednak najciekawszą częścią jej artykułu jest opis dwóch podstawowych pojęć feministycznych, relacyjności i wcielenia oraz ich zastosowania w praktyce medycznej.
[patrz też: icd 10 dzieciątka jezus, siatka centylowa chłopców kalkulator, zwężenie krążka międzykręgowego ]