Migotanie przedsionków u pacjentów z udarem kryptogennym AD 6

Przyrostowa wydajność przedłużonego monitorowania EKG w wykrywaniu migotania przedsionków u pacjentów z udarem kryptogennym lub TIA. Odsetek pacjentów, u których wykryto migotanie przedsionków, zwiększył się wraz ze wzrostem czasu monitorowania EKG. Dane odzwierciedlają czas pierwszego wykrytego epizodu migotania przedsionków; dane dla 2 pacjentów nie zostały przedstawione, ponieważ dokładna data wykrycia migotania przedsionków była nieznana. Migotanie przedsionków wykryto u 6 z 277 pacjentów poddanych monitorowaniu za pomocą 24-godzinnego monitora Holtera (grupa kontrolna). W grupie 284 pacjentów poddanych 30-dniowemu monitorowaniu, migotanie przedsionków wykryto u 21 pacjentów w pierwszym tygodniu monitorowania, w 33 w ciągu pierwszych 2 tygodni monitorowania, w 35 w ciągu pierwszych 3 tygodni monitorowania, aw 42 w ciągu 4 tygodni monitorowania (w tym pacjenta z migotaniem przedsionków, który został po raz pierwszy wykryty w dniu 34). Nowe przypadki migotania przedsionków wykryto w ciągu 30 dni, z czego połowa przypadków odnotowano w ciągu pierwszego tygodnia monitorowania i trzy czwarte w ciągu 2 tygodni (ryc. 2). Wskaźnik wykrywalności był istotnie wyższy wśród pacjentów, którzy zostali poddani randomizacji w ciągu 3 miesięcy po udarze mózgu lub TIA niż wśród osób, które przeszły randomizację po ponad 3 miesiącach (36 z 195 pacjentów [18,5%] vs. 8 z 89 [9,0%]; P = 0,049 dla asocjacji liniowej). Pacjenci z migotaniem przedsionków byli starsi i mieli więcej ektopowej aktywności przedsionkowej zgodnie z wyjściowym monitorowaniem Holtera niż osoby bez migotania przedsionków (p <0,001 dla obu porównań) (tabela S3 w dodatkowym dodatku).
Wpływ na leczenie
Tabela 3. Tabela 3. Terapia antykoagulantem w dwóch grupach monitorujących. Podczas randomizacji większość pacjentów otrzymywała leczenie przeciwpłytkowe, zgodnie z oczekiwaniami. Po monitorowaniu większość pacjentów z migotaniem przedsionków otrzymywała leczenie przeciwzakrzepowe (patrz Dodatek dodatkowy). Stosowanie doustnej terapii antykoagulantem potroiło się w grupie interwencyjnej, a po 90 dniach odsetek pacjentów leczonych antykoagulantami był istotnie wyższy w grupie interwencyjnej niż w grupie kontrolnej: 18,6% (52 z 280 pacjentów) w porównaniu do 11,1% (31 279), dla bezwzględnej różnicy traktowania wynoszącej 7,5 punktu procentowego (95% CI, 1,6 do 13,3; P = 0,01) (Tabela 3). W grupie interwencyjnej 38 z 280 pacjentów (13,6%) przeszło z leczenia przeciwpłytkowego na leczenie przeciwzakrzepowe, w porównaniu z 13 z 279 (4,7%) w grupie kontrolnej, różnica 8,9 punktów procentowych (95% CI, 4,2 do 13,6; P <0,001).
Dyskusja
Autorzy stwierdzili, że ambulatoryjny monitoring EKG dla celu trwającego 30 dni można wdrożyć w ramach rutynowej terapii udaru, wykrył migotanie przedsionków u jednego na sześciu pacjentów (który wcześniej nie został wykryty przy pomocy standardowych 24 do 48 godzin monitorowania po udarze ), było lepsze od dodatkowej rundy 24-godzinnego monitorowania EKG i obserwacji klinicznej (wskaźnik wykrywalności z 30-dniowym monitorowaniem został zwiększony pięciokrotnie) i miało przyrost wydajności w okresie 30 dni
[podobne: gruczolak cewkowy, badanie randomizowane, przegladarka skierowan ]