Migotanie przedsionków u pacjentów z udarem kryptogennym AD 7

Co więcej, długotrwałe monitorowanie prawie podwoiło odsetek pacjentów, którzy następnie otrzymali terapię przeciwzakrzepową w celu wtórnego zapobiegania udarowi – odkrycie, które interpretujemy jako klinicznie znaczącą zmianę w leczeniu, która może zapobiec powtarzającym się udarom. Wyniki te, wraz z rosnącymi danymi obserwacyjnymi, łączącymi subkliniczne migotanie przedsionków z udarami kryptogennymi10-13 oraz randomizowane badanie wspomagające 7-dniowe monitorowanie w ostrej fazie po wystąpieniu udaru, 19 dostarczają mocnych dowodów potwierdzających przyjęcie bardziej intensywnego podejścia do leczenia wykrycie migotania przedsionków u pacjentów z niewyjaśnionym udarem mózgu lub TIA. Ocena pacjentów z migotaniem przedsionków po udarze lub TIA jest ważna ze względu na implikacje leczenia. Stawiamy na pacjentów z ryzykiem wznowy udaru, którzy byli potencjalnymi kandydatami do leczenia przeciwzakrzepowego, ale w praktyce tacy pacjenci otrzymują zwykle tylko terapię przeciwpłytkową, jeśli migotanie przedsionków nie zostanie wykryte. W przypadku wykrycia migotania przedsionków zdecydowanie zaleca się antykoagulację, czy migotanie przedsionków ma charakter napadowy lub utrzymuje się, ponieważ ryzyko udaru jest podobne20-22, a u pacjentów z migotaniem przedsionków obu typów stosuje się antykoagulację.20,23,24
Ustalenie nawet krótkiego migotania przedsionków w tej populacji jest uważane za ważne, biorąc pod uwagę rosnące dowody na to, że krótkie podkliniczne migotanie przedsionków przewiduje kolejne epizody migotania przedsionków i jest niezależnym czynnikiem ryzyka nawrotu udaru.25 W bezobjawowym migotaniu przedsionków i ocenie udaru u pacjentów z Pacemaker oraz trialarytmię przedsionkową zmniejszającą migotanie przedsionków (ASSERT), każda subkliniczna tachyarytmia przedsionkowa trwająca dłużej niż 6 minut przewiduje klinicznie oczywiste migotanie przedsionków (współczynnik ryzyka, 5,6) i udar lub zator tętniczy (współczynnik ryzyka 2,5) .4 W teście wyboru trybu (MOST), jakikolwiek szybki epizod przedsionkowy trwający dłużej niż 5 minut przewidywał kliniczne migotanie przedsionków (współczynnik ryzyka, 5,9) i udar lub śmierć (współczynnik ryzyka, 2,8) .26 Nasz główny wynik migotania przedsionków trwający 30 sekund lub dłużej jest stały z wytycznymi27-30 i, choć arbitralne, jest potencjalnie ważnym klinicznie i czynnym findi w tej populacji. Opinia eksperta różni się pod względem minimalnego czasu trwania lub częstotliwości migotania przedsionków uchwyconych w EKG, które uzasadniają antykoagulację. Dopóki nie ustalą tego przyszłe badania, uważamy, że długotrwały monitoring pozwala na bardziej racjonalne podejmowanie decyzji dotyczących leczenia przeciwzakrzepowego, wzmacniając zalecenia dotyczące lub przeciw antykoagulantom. W badaniu tym większość pacjentów z migotaniem przedsionków otrzymywała leczenie przeciwzakrzepowe, nawet jeśli nie spełniałoby tradycyjnych kryteriów czasu trwania migotania przedsionków stosowanych w opublikowanych badaniach oceniających leczenie migotania przedsionków.3 U dwóch trzecich pacjentów z migotaniem przedsionków wykryto w grupa interwencyjna miała co najmniej 2,5 minuty ciągłego migotania przedsionków (epizody mogły trwać kilka godzin lub dni, ale można było uchwycić tylko pierwsze 2,5 minuty)
[przypisy: choroby przenoszone drogą płciową prezentacja, hydrokortyzon bez recepty, przeglądarka skierowanie do sanatorium ]