Uwzględniliśmy tylko tych beneficjentów, którzy nie mieli recepty opioidowej wypełnionej w ciągu 6 miesięcy przed wizytą indeksu. Ponadto wyłączyliśmy beneficjentów z roszczeniami hospicyjnymi lub diagnozą raka w latach 2008-2012. Każdej wizytę w wydziale awaryjnym indeksu wyznaczyliśmy lekarzowi zgodnie z billingiem National Provider Identifier (NPI), a następnie powiązaliśmy każdą wizytę ze szpitalem, dopasowując do roszczeń dotyczących obiektu w ambulatoryjnym pliku departamentu zgodnie z datą i beneficjentem. Aby upewnić się, że mamy dostateczną liczebność próby na poziomie lekarza i szpitala, wykluczono lekarzy z mniej niż pięcioma wizytami w oddziale ratunkowym oraz w szpitalach z mniej niż pięcioma lekarzami rozliczającymi wizyty w oddziale ratunkowym w naszej próbce. Jeśli lekarze praktykowali w więcej niż jednym szpitalu, zostali przydzieleni do szpitala, w którym mieli najwięcej wizyt, a wizyty w innych placówkach zostały wykluczone.
Badanie to zostało zatwierdzone przez komisję ds. Przeglądu instytucjonalnego w Harvard Medical School, która zniosła wymóg uzyskania świadomej zgody, ponieważ dane zostały zdiagnozowane, a jedynie zagregowane wyniki byłyby zgłaszane.
Definicje recept na opioidy i intensywność przepisywania leków
Zidentyfikowaliśmy roszczenia recepty odpowiadające opioidowi (z wyjątkiem metadonu) zgodnie z Narodowym Kodeksem Narkotykowym w bazie danych D Medicare. 16 Przypisano nam receptę opioidową na wizytę w oddziale ratunkowym indeksu i powiązanego lekarza, jeśli pacjent wypełnił go w ciągu 7 dni po wizycie na oddziale ratunkowym; w analizie wrażliwości ograniczyliśmy ten czas do 3 dni. Ta metoda atrybucji była konieczna, ponieważ informacje NPI dotyczące osoby przepisującej się nie są dostępne w bazie danych części D (patrz sekcja Metody i wyniki w Dodatkowym dodatku , dostępna wraz z pełnym tekstem tego artykułu). W odniesieniu do tej i kolejnych recept na opiaty, wyodrębniliśmy liczbę dni, w ciągu których opiaty zostały dostarczone i obliczono wydane równoważniki morfiny, stosując standardowe tabele przeliczeniowe.21
Zdefiniowaliśmy główną ekspozycję jako leczenie przez lekarza przepisującego opioidy o wysokiej intensywności lub o niskiej intensywności w tym samym szpitalu. Dla każdego lekarza najpierw obliczyliśmy odsetek wszystkich wizyt w oddziale ratunkowym, po których wypełniono receptę opioidową. Następnie zgrupowaliśmy lekarzy w kwartyliach według stawki przepisywania opioidów w każdym szpitalu i sklasyfikowaliśmy lekarzy jako najwyższy (wysoki) lub najniższy (niski intensywność) kwartyl stawek przepisywania leku. W 93 szpitalach, z powodu dużej liczby lekarzy przepisujących leki, którzy nie zalecili stosowania opioidów, było mniej niż cztery oddzielne grupy lekarzy przepisujących lekarstwa na kwartyle; dlatego też najwyżsi i najniżsi lekarze przepisujący lek w szpitalu zostali przydzieleni do grup o dużej intensywności i niskiej intensywności. Określiliśmy również alternatywną ekspozycję, klasyfikując lekarzy zgodnie z medianą dawki (w ekwiwalentach morfiny) recept wypełnionych po wizycie w oddziale ratunkowym ( intensywność wysokiej dawki i intensywność małej dawki ).
Wyniki
Naszym głównym wynikiem było długoterminowe stosowanie opioidów, które zdefiniowaliśmy jako 180 dni lub więcej opioidów dostarczonych w ciągu 12 miesięcy po wizycie w wydziale indeksów, z wyłączeniem recept w ciągu 30 dni po wizycie indeksu
[patrz też: USG genetyczne, agencja hostess, endometrioza ]
Powiązane tematy z artykułem: agencja hostess endometrioza USG genetyczne