Opioidowe wzory lekarzy ratunkowych i ryzyko długotrwałego stosowania

Tempo przepisywania opioidów i zgony związane z przedawkowaniem opioidów zwiększyły się czterokrotnie w Stanach Zjednoczonych w ciągu ostatnich trzech dziesięcioleci.1-3 Ta epidemia w coraz większym stopniu wpłynęła na populację osób starszych z Medicare, wśród których wskaźniki hospitalizacji z powodu przedawkowania opioidów pięciokrotnie wzrosły od 1993 r. Do 2012 r.4-4 Ryzyko związane z używaniem opioidów jest szczególnie wyraźne u osób starszych, które są podatne na działanie łagodzące, nawet w dawkach terapeutycznych.7 W wielu badaniach wykazano zwiększone wskaźniki upadków, złamań i zgonów z jakiejkolwiek przyczyny związanej z używaniem opioidów w tej populacji .8-11 Nawet krótkoterminowe stosowanie opioidów może powodować predyspozycje do tych działań niepożądanych i uzależnienia od opiatów. Często twierdzi się, że zachowanie lekarzy na receptę było motorem epidemii opioidów. 13,14 Przepisywanie leków zwiększyło się do tego stopnia, że w 2010 r. W Stanach Zjednoczonych przepisano wystarczającą ilość opioidów, aby zapewnić każdemu dorosłemu Amerykaninowi 5 mg hydrokodonu. co 4 godziny przez miesiąc.1,14 Wzrost ten może być częściowo spowodowany dużą zmiennością przepisywaną przez lekarza przepisującego opioidy; Ta zmienność może odzwierciedlać nadmierne przepisywanie poza to, co jest wymagane do odpowiedniego leczenia bólu.1,15,16 Ta niespójność nie jest zaskakująca, ponieważ istnieje niewiele wytycznych klinicznych i istnieją ograniczone dowody, aby kierować właściwym stosowaniem opioidów.17,18 Jednak niewiele W toku badań zbadano, w jakim stopniu poszczególni lekarze różnią się pod względem przepisywania opioidów i jakie są tego konsekwencje dla długotrwałego stosowania opioidów i związanych z nimi niekorzystnych wyników u pacjentów.
Aby zbadać, w jakim stopniu lekarze ratunkowi w tym samym szpitalu różnili się stopą przepisywania opioidów, zbadaliśmy krajową próbę beneficjentów Medicare, którzy otrzymali leczenie w oddziale ratunkowym i którzy nie stosowali opioidów na receptę w ciągu 6 miesięcy przed wizytą indeksu do Oddział ratunkowy. Aby zrozumieć, w jaki sposób początkowe narażenie na opioid wiąże się z kolejnymi wynikami, zidentyfikowaliśmy w każdym szpitalu lekarzy stosujących opioidy o dużej intensywności i o małej intensywności oraz zbadaliśmy wskaźniki długotrwałego stosowania opioidów i przyszłych hospitalizacji wśród pacjentów leczonych przez te dwie grupy lekarzy przepisujących lek .19.20 Aby sprostać wyzwaniu związanemu z błędami selekcji, opieraliśmy się na fakcie, że pacjenci nie wybiorą lekarza z oddziału ratunkowego po wybraniu placówki.
Metody
Badana populacja
Korzystając z plików przewoźników Centers for Medicare i Medicaid Services dla 20% losowej próby beneficjentów od stycznia 2008 r., Do 31 grudnia 2011 r., Zidentyfikowaliśmy wizyty ratowników indeksowych w szpitalach objętych opieką medyczną przez beneficjentów Medicare. Zdefiniowaliśmy wizytę indeksu jako najwcześniejszą wizytę, podczas której beneficjent otrzymał ocenę i wniosek o zarządzanie przez lekarza medycyny ratunkowej z oznaczeniem miejsca pracy w oddziale ratunkowym. Lekarze medycyny ratunkowej zostali zdefiniowani jako lekarze specjalizujący się w medycynie ratunkowej, którzy obciążali 90% lub więcej roszczeń w jednostce służby ratunkowej. Zawarliśmy tylko jedną wizytę indeksu w oddziale ratunkowym na każdego beneficjenta i wykluczyliśmy wszystkie wizyty w oddziale ratunkowym, które spowodowały przyjęcie do szpitala.
Ogranicziliśmy nasze analizy do beneficjentów, którzy stale zapisywali się do Medicare Part D przez 18 miesięcy lub dłużej, w tym co najmniej okres od 6 miesięcy przed wizytą indeksu do 12 miesięcy po
[więcej w: młody jęczmień odchudzanie forum, gruczolak cewkowy z dysplazją małego stopnia, skrzypce allegro ]