Osoby, które wypadły przed 13 dniem, zostały wykluczone z analizy. Przeprowadzono także analizę na podstawie protokołu. Przyjmowano, że wartość INR dla dnia (początek terapii warfaryną) była mierzona podczas wizyty (wizyta randomizacyjna). Jeżeli wartość INR podczas wizyty była niedostępna, przyjęto, że wynosi ona 1,0. Kiedy dwa różne pomiary INR przeprowadzono w tym samym dniu, użyto wyższej z dwóch wartości. Regresja liniowa została wykorzystana do statystycznego porównania między grupami wyników pierwotnych i innych wtórnych wyników liczbowych. Wyniki kategoryczne porównano z wykorzystaniem regresji logistycznej. Wyniki dotyczące czasu do wystąpienia są przedstawione za pomocą krzywych Kaplana-Meiera i zostały porównane między grupami przy użyciu regresji Coxa. Porównano liczbę dostosowań dawek pomiędzy grupami za pomocą regresji Poissona. Wszystkie analizy regresji obejmowały czynniki stratyfikacji ośrodka i wskazania.
Przeprowadzono trzy analizy wrażliwości dla głównego wyniku. Pierwszy obejmował wszystkich pacjentów z co najmniej dwoma pomiarami INR, w tym tych, którzy odpadli przed 13 dniem. Drugi wykluczał tych, którzy otrzymali dawkę warfaryny przed randomizacją, a trzeci analizował procent czasu w zakresie terapeutycznym z randomizacji do koniec 3-miesięcznego okresu obserwacji, a nie od rozpoczęcia leczenia do końca okresu obserwacji. Model stworzony dla analiz regresji został oceniony przez badanie reszt. Wszystkie analizy zostały wykonane przy użyciu oprogramowania SAS, wersja 9.3.
Wyniki
Pacjenci
Tabela 1. Tabela 1. Demograficzna i wyjściowa charakterystyka kliniczna pacjentów w badaniu. Rekrutacja odbyła się w okresie od stycznia 2011 r. Do stycznia 2013 r., A końcowa kontrola miała miejsce w kwietniu 2013 r. W sumie 455 pacjentów (353 w Wielkiej Brytanii i 102 w Szwecji) przeszło randomizację, z 227 przypisanych do grupy z genotypem i 228 do grupa kontrolna (ryc. S1 w dodatku uzupełniającym). Większość pacjentów stanowili mężczyźni (61,0%), a 98,5% było białe; średni wiek wynosił 67,3 lat. Większość pacjentów (72,1%) miała migotanie przedsionków; osoby z żylną chorobą zakrzepowo-zatorową otrzymywały heparynę przez co najmniej 5 dni po wstępnej diagnozie. Te dwie grupy były dobrze zrównoważone pod względem cech podstawowych (Tabela 1). Rozkład genotypów w obu grupach był podobny do opisanego w literaturze.5
Do analizy włączono tylko 427 pacjentów, którzy mieli co najmniej 13 dni danych INR: 211 w grupie z genotypem i 216 w grupie kontrolnej (Tabela 1). Powody, dla których pacjenci odpadli z badania, przedstawiono na ryc. S1 w dodatkowym dodatku, a odchylenia protokołu przedstawiono w tabeli S2 w dodatkowym dodatku.
[hasła pokrewne: difenhydramina, Fordanserki, fitamina ]
Powiązane tematy z artykułem: difenhydramina fitamina Fordanserki