Randomizowany proces dawkowania akenokoumarolu i phenprokumonu pod kontrolą genotypu

Dowody obserwacyjne sugerują, że zastosowanie algorytmu dozowania opartego na genotypie może zwiększyć skuteczność i bezpieczeństwo terapii acenokumarolem i fenprocoumonem. Metody
Przeprowadziliśmy dwa jedno-ślepe, randomizowane badania porównujące algorytm dozowania oparty na genotypie, który obejmował zmienne kliniczne i genotypowanie CYP2C9 i VKORC1 z algorytmem dawkowania obejmującym tylko zmienne kliniczne, w celu rozpoczęcia leczenia acenokumarolem lub fenprokumonem u pacjentów z migotaniem przedsionków lub żylna choroba zakrzepowo-zatorowa. Pierwszorzędowym wynikiem był odsetek czasu w zakresie docelowym dla międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR, zakres docelowy, 2,0 do 3,0) w okresie 12 tygodni po rozpoczęciu leczenia. Ze względu na niską rekrutację oba badania połączono w celu analizy. Pierwotny wynik został oceniony u pacjentów, którzy pozostali w badaniu przez co najmniej 10 tygodni.
Wyniki
Do badania zakwalifikowano 548 pacjentów (273 pacjentów w grupie z genotypem i 275 w grupie kontrolnej). Obserwacja trwała co najmniej 10 tygodni u 239 pacjentów w grupie z genotypem i 245 w grupie kontrolnej. Odsetek czasu w zakresie terapeutycznego INR wynosił 61,6% w przypadku pacjentów otrzymujących dawkę kierowaną genotypem i 60,2% w przypadku osób otrzymujących dawkę kierowaną przez lekarza (p = 0,52). Nie było znaczących różnic między tymi dwiema grupami pod względem kilku drugorzędnych wyników. Procent czasu w zakresie terapeutycznym w ciągu pierwszych 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia w obu grupach wynosił odpowiednio 52,8% i 47,5% (p = 0,02). Nie stwierdzono istotnych różnic w częstości występowania krwawień lub zdarzeń zakrzepowo-zatorowych.
Wnioski
Dawki acenokumarolu lub fenprokumonu z kontrolą genotypu nie poprawiły odsetka czasu w terapeutycznym zakresie wartości INR w ciągu 12 tygodni po rozpoczęciu leczenia. (Finansowane przez Siódmy Program Ramowy Komisji Europejskiej i inne, numery EU-PACT ClinicalTrials.gov, NCT01119261 i NCT01119274.)
Wprowadzenie
Kumarynowe leki przeciwzakrzepowe, takie jak acenokumarol, fenprokumon i warfaryna są często stosowane w zapobieganiu udarowi u pacjentów z migotaniem przedsionków lub w leczeniu i zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej.1 W wielu krajach najczęściej stosuje się warfarynę, ale w niektórych krajach acenocoumarol lub phenprocoumon jest przepisywany.2 Kumarynowe leki przeciwzakrzepowe mają wąskie okno terapeutyczne i istnieją duże różnice między pacjentami i pacjentami w zakresie dawki. Działanie przeciwzakrzepowe tych leków jest monitorowane za pomocą regularnego pomiaru międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) .3 INrzerobójcza INR wiąże się ze zwiększonym ryzykiem udaru lub choroby zakrzepowo-zatorowej, podczas gdy INR supronetyczny wiąże się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia. 4
Na stabilność INR i wymaganą dawkę kumaryny wpływa kilka czynników
[patrz też: siatka centylowa chłopców kalkulator, choroby przenoszone drogą płciową prezentacja, przychodnia sobieskiego warszawa ]