Uczniowie układali swój codzienny plan pracy i co miesiąc dokonywali wyboru swoich władz klasowych, które były w całości odpowiedzialne za dyscyplinę w klasie. Klasa opracowała zbiór przepisów określający, w jaki sposób należy kierować grupą, a każdy z uczniów miał wyznaczoną w klasie jakąś funkcję do spełnienia. Te funkcje czy też prace zmieniano co dwa tygodnie, aby każde dziecko miało okazję zaznajomić się z ich wykonaniem. Ważniejsze decyzje zapadały zawsze w wyniku dyskusji i głosowania: dzieciom wolno było, ilekroć by tego chciały, zmieniać swe miejsce w klasie, o ile oczywiście nie było jakichś ważniejszych przeszkód. Na tylnej ścianie izby klasowej przybito skrzynkę z napisem Nie zgadzam się, którą opróżniano co tydzień. Za każdym razem po otwarciu skrzynki znajdowano w niej przeciętnie 5-6 kartek z zażaleniami, a klasa starała się załatwić każde nasuwające się zagadnienie. Rzadko kiedy ograniczano poruszanie s ię uczniów po klasie w czasie zajęć i dzieci miały swobodny dostęp do wszystkich znajdujących się w niej materiałów. Aby zobaczyć, jak mieszkają i pracują inni ludzie, organizowano wycieczki, między innymi do Columbia University, do biblioteki publicznej przy 42 ulicy, do ogrodu zoologicznego w Broax, na Wzgórze Monrigstde, na wystawę prac uczniowskich, do sąsiedniej szkoły, do teatru kukiełek w innej szkole nad rzekę Hudson li do grobu Granta. [patrz też: choroba genetyczna definicja, badanie integracji sensorycznej, przychodnia sobieskiego ]
Powiązane tematy z artykułem: badanie integracji sensorycznej choroba genetyczna definicja przychodnia sobieskiego