ZANIK WĄTROBY (ATROPHIA HEPATIS) Określenie i przyczyny. Przez miano: zanik wątrobowy rozumie się chorobę opisaną w r. 1842 przez Rokitanskyego, której istotę stanowi rozległe zniszczenie komórek miąższowych wątroby. Zatem podłoże anatomiczne zaniku wątroby jest takie samo jak ostrego rozlanego zapalenia miąższowego wątroby. Obie choroby są w rzeczywistości tylko różnymi okresami jednej sprawy chorobowej. Właściwej przyczyny zaniku wątroby dotąd nie wyjaśniono. Spostrzega się zanik wątroby po zatruciu pokarmowym, zwłaszcza grzybami i konserwami, także po zatruciu fosforem, chloroformem, atofanem i innymi lekami, nadto w ostrych i przewlekłych chorobach zakaźnych (w posocznicy, kile, durach, róży, błonicy i in.), w zatruciu ciążowym i jako zejście chorób wątroby, polegających na uszkodzeniu jej miąższu. Zanik wątroby rozwija się tym łatwiej, im, ustrój jest gorzej odżywiony, wątroba bowiem zawierająca mało glikogenu jest mniej oporna na czynniki szkodliwe. Zanik wątroby spostrzega się najczęściej u osób młodych. Utartego poglądu według którego kobiety są bardziej usposobione do zaniku wątroby niż mężczyźni, nie można uznać za udowodniony. W piśmiennictwie polskim pierwszą pracę o ostrym zaniku wątroby ogłosił Poznański (Tygodnik Lekarski, rok 1862) w 20 lat po publikacji Rokitanskyego. [podobne: cyprofloksacyna, amlodypina, wybielanie warg sromowych ]
Powiązane tematy z artykułem: amlodypina cyprofloksacyna wybielanie warg sromowych